Gisteren was het zover. De jaarlijks terugkerende parlementaire barbecue voor de leden van de Tweede Kamer. Een onverantwoord vleesvreetfestijn in een beschaafd jasje. Terwijl het gros van politiek Den Haag a.k.a. de ‘Strijders voor onze Toekomst’ aan varkenbillen en kippenpoten kluifden, werd het krapweg een paar honderd meter verderop beter aangepakt.

Als waardige tegenhanger voor deze culinaire crematie organiseerde Een Dier Een Vriend een Klimaat- en Diervriendelijke Parlementaire Barbecue. Zonder dierlijke producten, omdat dieren rechten hebben. En omdat we over een paar jaar nog steeds op deze planeet willen blijven rondlopen. En, toegegeven, vegan eten gewoon ontzettend lekker is. Dus gingen we deze zonovergoten donderdagmiddag fijn driedubbele mc-vegaburgers bouwen op het Plein in Den Haag.

De Introverte Blogger

Ik zal het maar gelijk bekennen: ik ben een introvert. En dat is soms wat lastig, omdat enig paparazzitalent bést handig is als je blogger bent. I’m working on it, sort of. 🙂 Maar ik moet ook zeggen dat er veel positieve kanten aan introversie zitten. Als je zelf praat kun je niet luisteren, en ik luister veel liever dan dat ik praat.

Dat bleek een hit. Ik heb zoveel leuke, gemotiveerde en inspirerende mensen ontmoet, en zulke mooie idealen en initiatieven gehoord! In dit blogje lees je wat al deze mensen te vertellen hadden met één overkoepelende boodschap: vegan voor de dieren, het klimaat én het heerlijke eten.

Laten we daar eerst maar eens mee beginnen.

1. Vegan for the Food

Beelden zeggen meer dan duizend woorden, dus begin maar vast met kwijlen.

Onderste foto van linksboven naar rechtsonder: een vegan ‘gehaktbal’ van Vegafit met satésaus, een seitanworstje van de Seitan Chefs, een spies van kipstuckjes van de Vegetarische Slager, twee soepstengeltjes (?) met hummus van Maza, een toastje met spread van The Vegan Frog, en op die lepel lag een falafelballetje met muhamadarrarara-whateverspul en hummus, ook weer van Maza. En een komkommer. Voor de leuk.

The food was good, al moet ik zeggen dat ik niet zo’n heel grote fan ben van vleesvervangers. Ik houd het eigenlijk voornamelijk op, zoals ik het steeds noem, whole foods. Gewoon simpele, minimaal bewerkte producten als peulvruchten, tempeh, noten en zaden, granen en vooral veel groenten en fruit. Met die basis kun je al zulke lekkere dingen maken, dat je die vleesvervangers eigenlijk niet nodig hebt. En tuurlijk, ook ik eet dingen die je zou kunnen bestempelen als ‘ongezond’, whatever that may be. Balans moet er zijn. 😉

De Veganistische D66’er

Nou, daar stond ik dan, met m’n bord volgeladen met vegan voer. Plots voelde ik me als een veertienjarige op een feestje. Hallo, introvert! Tot mijn vreugde zag ik iemand staan met een shirt met vogeltjesmotief, waarop mijn flauwe openingszin was:

Leuk shirt!

Toegegeven, niet een van mijn meest originele verbale uitingen. Gelukkig zijn veganisten doorgaans lieve mensen, zo ook Marieke, de vogelshirtjesdragende event- en vrijwilligerscoördinator van de Nederlandse Vereniging voor Veganisme. Onze tafel werd gezellig druk toen ook twee leden van de Partij voor de Dieren en twee van de D66 (waarvan één veganist!) aanschoven. We hebben het gezellig over het konijn van de vegan D66’er gehad en gebrainstormd over wijnproeverijen met vegan vleesvervangers.

IJs en Marianne Thieme

Toen het eten op was zag ik Marianne Thieme lopen met ijs. En wat Marianne Thieme heeft, dat wil ik natuurlijk ook. Het ijs was van Professor Grunschnabel, en hoewel ik dat om de één of andere reden echt een vreselijke naam vind, neemt dat niet weg dat het ijs werkelijk onmogelijk lekker is. Omdat de bakjes formaatje dwerg hadden was ik twee keer langsgegaan. Ik had koffie en chocola, en ik kan niet zeggen welke van de twee ik het lekkerst vond. Zeker aan te raden voor in de vriezer!

2. Vegan voor het Klimaat

Deze barbecue draaide natuurlijk niet alleen om het eten, maar vooral om de boodschap erachter. Dos Winkel van Sea First was één van de mensen die deze taak op zich nam. Hij legde uit waarom we niet kunnen doorgaan met het eten van vlees en vis zoals we nu doen. Wat hij vertelde was voor mij geen nieuws, maar nog altijd even schokkend om te horen..

Waarom minder vlees en vis

Ik vind dat veel meer mensen het verhaal van Dos en Sea First moeten horen. Toen ik thuiskwam ben ik naar de website van Sea First gegaan en heb deze video gevonden, die bijna kinderlijk duidelijk uitlegt wat het probleem is met het eten van vlees en vis:

Houson, we’ve got a problem

De vlees- en visindustrie veroorzaakt meer uitstoot van CO2 dan alle voertuigen op aarde samen. Hoe hoger het gehalte CO2 in de lucht, hoe hoger de temperatuur op aarde wordt. Oerwouden en oceanen zijn de grootste ‘redders in nood’.

Eén oerwoudboom kan tonnen CO2 opnemen en omzetten in zuurstof. Maar wat gebeurt? Oerwouden worden gekapt voor graasweiden, soja- en maïsplantages voor vee. Iedere seconde wordt er 1 voetbalveld aan CO2-opnemend oerwoud met de grond gelijk gemaakt voor de CO2 producerende vleesindustrie. Je hoeft geen wiskundeknobbel te hebben om te snappen dat dit hartstikke fout gaat.

Maar wacht, misschien is er toch nog hoop. Want maar liefst 70% van alle zuurstof wordt niet door bossen, maar door de oceanen geproduceerd. Dit is voor het grootste deel te danken aan plankton, dat ook CO2 in zuurstof omzet. Plankton en koraal zijn de fundamenten waar al het leven in de oceaan op rust. Zonder hen geen zeeleven en zonder zeeleven is het snel gedaan met de rest van het leven op aarde. Hebben wij even geluk met dat plankton.

Er is alleen één klein probleempje: de oceaan verzuurt door de stijgende temperatuur als gevolg van de stijgende CO2-uitstoot. Door de verzuring lossen de kalkhoudende skeletten van plankton en koraal op, die massaal sterven. Vissen kunnen dit tegengaan, doordat hun ontlasting kalkbindend werkt. Beetje jammer dat we die allemaal opvreten. Als we op dit tempo doorgaan, dan hebben we in 2048 alle zeeën leeggevist.

De oplossing: minder vlees en vis eten, en meer plantaardige alternatieven. Zoals het voer dat je op m’n foto’s heb gezien, of dat je tegenkomt op de rest van deze website.

Educatieproject voor kinderen

Tijdens de barbecue heb ik de introvert in mij een schop gegeven en ben aangeschoven bij het gesprek tussen Dos Winkel en een paar andere mensen. Hij vertelde bezig te zijn met een animatie voor kinderen en een educatieve website voor de kleine activistjes. Awesome. Want wat je kinderen leert en laat zien is zó belangrijk. De toekomst hangt letterlijk af van welke normen en waarden de kinderen van nu ontwikkelen. Trouwens goed dat ik het zeg, want ik zou nog illustraties van Bambú naar hem sturen voor op zijn website! 🙂

3. Vegan voor de Dieren

Ook superleuk: ik kwam Femke tegen van de organisatie JAAN, waar ik bijna mijn eindproject voor m’n master Primatologie heb gedaan! Ik wilde hier een educatieproject voor kinderen opzetten om dansaapjes (topeng monyet) tegen te gaan. De lokale bevolking in Indonesië is gek van de circusact, maar voor de aapjes is het hun ergste nachtmerrie. Mocht je nog nooit van dansaapjes hebben gehoord, dan zie je hieronder een video van wat er achter dit ‘vrolijke’ straatcircus schuilgaat.

Ik geef JAAN dus echt twee hele dikke duimen omhoog voor hun inzet om dansaapjes een halt toe te roepen. Ze redden de aapjes, rehabiliteren ze en zetten ze weer terug in de natuur – zij het wel onder blijvend toezicht.

Maar Femke was er deze dag vooral om de aandacht op palmolie te richten. Oerwouden worden gekapt om plaats te maken voor palmolieplantages, wat vaak wordt gebruikt als goedkope vuller in voeding en andere levensmiddelen. Het kappen van het bos betekent de dood van talloze dieren die erin leefden. Hier prijst Femke de spread van The Vegan Frog aan, die palmolievrij is. Ik zie nu trouwens dat ook Femke een vogeltjesshirt aanhad.

Mede-bloggers

Hoe leuk is het als je twee lieve mensen ontmoet. Tom en Cilla hadden niet alleen zichzelf, maar ook hun vlogcamera meegenomen. Video’s worden al populairder, en dat deze twee leuke vegans zich in de vlogscene mengen vind ik echt top. Houd vooral YouTube in de gaten, en go vegan for the people. 😉

Virtual Reality in de Bio-Industrie

Ik eindigde deze mooie dag met een virtual reality bril op m’n hoofd, die Viva Las Vega’s had meegenomen. Wat je door die bril zag was werkelijk afschuwelijk.

Je kwam in een virtuele wereld terecht waarin je een kip of varken van geboorte tot dood volgde. Van hun lijdensweg in de stallen tot de gruwelijke manier waarop ze worden geslacht. Het waren echte beelden van de varkens- en vleeskipindustrie. Ik heb zelf altijd maar met een half oog naar dit soort filmpjes gekeken, maar nood breekt wetten. Als ik een kinderboek wil maken over veganisme (yes!), dan was dit een uitgelezen kans om te zien hoe het er echt aantoe gaat in de bio-industrie. De beelden zijn namelijk opgenomen in reguliere bedrijven, en de boeren en slachterijen hebben deze beelden gezien en goedgekeurd onder het commentaar: “Jup, dit is hoe het er hier aan toe gaat.” Zij vonden dit dus volkomen normaal.

Ik niet. Nee. Dit is niet normaal. Dit is walgelijk. Duizenden kippen die voor pampus in het smerige stro liggen, stuk voor stuk bezweken onder hun eigen gewicht. Ze hebben overal kale plekken en hijgen van de hitte. Ze kijken in de camera, en je kijkt zo terug in de ogen van een levend dier. Een onschuldig levend dier.

Dan de varkens. Die hakte erin. De varkens kunnen werkelijk geen kánt op, omdat ze zitten ingesnoerd tussen metalen spijlen. Hun hele leven lang. Gék worden ze van de verveling, en daarom gaan ze aan elkaar knagen. Je ziet het zo gebeuren! Maar het ergste van het filmpje was de slacht.

Ze leven nog.

Ze leven nog nadat ze een stroomstoot hebben gekregen, en ze leven nog nadat hun keel is doorgesneden en het bloed eruit gutst. Ze spartelen zo goed en zo kwaad als dat gaat als je ondersteboven hangt aan een haak. Eén varken viel op de grond, en spartelde zo hevig en lang, dat geen enkel weldenkend persoon kan beweren dat dit een spierreflex is.

Gelukkig waren daar de redders in nood, om de getraumatiseerde virtual realitysterren op te vangen. Dankzij deze filmpjes, en alle mensen die ik die dag heb gesproken, ben ik nóg gemotiveerder om door te gaan met het positief promoten van veganisme.

Iedereen, bedankt!