Een probleem hoeft niet jouw fout te zijn, maar je bent altijd verantwoordelijk voor hoe je ermee omgaat.
– Mark Manson

Ik heb weer eens één van de betere boeken uit mijn bescheiden verzameling getrokken. Het heet “The Subtle Art of Not Giving a Fuck”, en de bovenstaande quote hieruit heb ik naar mijn beste kunnen vertaald in onpoëtisch Nederlands. De rode draad van dit boek is dat we moeten beslissen waar we om geven en daar naartoe werken. Pareltje.

Ik ben nog maar net begonnen, maar ik weet al waar ik een fuck om geef. Ik geef om deze planeet en wat er allemaal nog meer op rondhobbelt behalve die kale apensoort die zichzelf tot de meest intelligente levensvorm op aarde heeft gekroond. #speciesistdemocracy

Die kale apen hebben een probleem dat niet hun fout is, maar waar ze wel verantwoordelijk voor zijn. Als Homo sapiens – letterlijk vertaald ‘wijze mens’ – zijn we gezegend met een goed stel hersens. We hebben fancy, hyperslimme vaardigheden zoals taal, metacognitie en abstract denken, waarmee we de wereld een stukje beter zouden kunnen maken. Zouden kunnen.

Homo irresponsibilis

Maar nee, Homo sapiens irresponsibilis heeft geen nobele plannen met zijn superbrein. Integendeel. We maken grof misbruik onze intelligentie, om andere diersoorten voor ons eigen gewin te gebruiken en de aarde te strippen van al haar bronnen. Het is eeuwig triest, maar blijkbaar niemands pakkie-an.

Dierenleed? Milieuproblemen? Gezondheid? “Niet onze verantwoordelijkheid,” zegt de overheid. “Niet onze verantwoordelijkheid,” zeggen de boeren en producenten. “Niet mijn verantwoordelijkheid,” zeg jij, als je in de supermarkt staat en een doos eieren in je mandje legt.

We zijn als Adam en Eva die een complete appelboomgaard burgemeester maken, en kniehoog in de berg klokhuizen alsnog met een kleverig, beschuldigend vingertje naar de slang wijzen.

“Jawél jouw verantwoordelijkheid!” schreeuw ik temidden van de appelkarkassen, stampvoetend appelmoes creërend. Dat is nu juist het hele punt. Jíj kunt kiezen. Iedere keer dat je wel of niet vlees, vis, zuivel en eieren koopt, maak jij de keuze om dierenleed mogelijk te maken of te helpen stoppen. En jij bent 100% verantwoordelijk voor jouw keuze.

“Maar ik-“

Nee, haal die kop uit het zand. Argumenten als ‘ik wist het niet’ en ‘ik koop alleen biologisch vlees’ zijn bullshit. Hamburgers groeien niet aan de boom, dat weet jij ook wel. Dat je niet wílt denken aan waar het dan wel vandaan komt is een heel ander verhaal. Ook heb je geen vlees of vis nodig om te overleven. Je bent geen leeuw en je leeft ook niet op de Arctische toendra. In de zee van voedselmogelijkheden waar we ons in het welvarende westen gelukkig mee mogen prijzen kan iedereen gezond oud worden op een veganistisch voedingspatroon.

De twee grootste redenen dat de overgrote meerderheid van de bevolking nog geen veganist is, is

a) omdat mensen hun eetlust boven het welzijn van dieren stellen, en/of
b) omdat mensen de verantwoordelijkheid van hun keuze niet willen nemen.

Dat is respectievelijk egoïstisch en lui. Iets mooiers kan ik er niet van maken.

Mocht iemand zich nu beledigd voelen, dan spijt dat me eerlijk gezegd niet. Het spijt me niet dat je afziet van een manier van eten dat de aarde redt van de ondergang. Het spijt me niet dat je afziet van een levensstijl waarbij je miljarden dieren een leven vol pijn en angst bespaart. Het spijt me dat je je verantwoordelijkheid niet neemt.

Artists of Not Giving a Fuck

Lijdzaam kijk ik toe hoe de wereld vrolijk verdergaat met het verorberen van Hemarookworst en broodjes tonijn. Hoe iedere dag weer duizenden dieren levend verbranden bij stalbranden, waar niemand verantwoordelijk voor is. De verwoestende industrie draait door op ieders onverantwoordelijkheid.

Ik laat zien hoe fantastisch vegan eten kan zijn. Vertel dat je kunt floreren op een plantaardig voedingspatroon. En leg iedere keer weer geduldig uit hoe volkomen irrationeel het is dat we diersoorten met een dubbele moraal te behandelen. Maar het lijkt erop dat het gros van de samenleving er niet eens iets aan zou willen doen. De meeste mensen komen blijkbaar tot de conclusie dat het ze niet uitmaakt hoe dat broodje worst daar is gekomen, als het er maar is.

We zijn de goddamn artists of not giving a fuck. Not doing a fuck about the shit we fucked up.

Now that’s fucked up.